Godis in het gele huis
In 2011 kochten wij het gele huis, ons vakantiehuis. We gingen wel zeven keer per jaar ernaartoe en elke keer wilden we niet meer weg. Toen we in 2015 met pensioen konden hadden we het geluk dat het huis ertegenover te koop kwam, het “rode huis”. We besloten permanent in Zweden te gaan wonen. De eerste twee jaar hebben we in het gele huis gewoond, een heerlijk sfeervol huis. Het rode huis knapten we langzaam op.
Bij de verhuizing namen we onze kat Boreas mee en omdat hij zich eenzaam voelde sinds zijn geliefde broer Tobias was overleden, namen we een schattig Zweeds kittentje voor hem erbij. Godis, een snoepje, een hele lieve kat. Boreas en Godis hielden veel van elkaar, maar helaas overleed Boreas al na anderhalf jaar.
Na twee jaar was het rode huis klaar. De volgende twee jaar woonden we ‘s zomers in het gele huis, omdat dat zo sfeervol was en ‘s winters in het rode, omdat dat voor permanente bewoning praktischer was. Maar Godis wilde in de winter niet mee, hij voelde zich thuis in “zijn” gele huis.
Uiteindelijk vonden wij het toch handiger om permanent in het rode huis te gaan wonen en het gele huis volledig als gastenhuis in te richten. Toen hebben we met veel moeite Godis over kunnen halen om ook bij ons in het rode huis te komen wonen. Inmiddels had hij zich natuurlijk al beide tuinen eigengemaakt. Twee jaar woonde Godis bij ons in het rode huis, maar we zagen dat hij nog vaak in de tuin van het gele huis liep en af en toe was hij ook daar binnen, via zijn kattenluikje.
Toen besloten we een hondje erbij te nemen. Vroeger in Nederland hadden we honden en katten tegelijk gehad en dat was altijd goed gegaan. Daar rekenden we nu ook op. We kozen een pup van een lief ras, een blonde kruising labrador.
Toen de kleine Chubby kwam, 8 weken oud, was Godis not amused. Eigenlijk behoorlijk boos. We hoopten dat het met veel geduld wel zou wennen. Waar we niet op gerekend hadden, was dat labrador puppy’s ontzettend hard groeien. Met 8 weken was Chubby zelfs al iets groter dan Godis en dat werd natuurlijk rap erger. Tot op een kwade dag onze lieve Godis Chubby aanviel. Dat hadden we nooit van hem verwacht. We konden hem nog net bij zijn lurven pakken en voorkomen dat hij de pup in zijn gezicht greep.
We gaven het op. Sinds Chubby er was kwam Godis al nauwelijks meer binnen, alleen om te eten. Hij bleef buiten. Dus zijn we hem maar weer zijn eten in het gele huis gaan geven.
Inmiddels woont Godis heel tevreden in “zijn” gele huis en hij vindt alle gasten aardig en gezellig.
Chubby is onze grote lieve hond geworden, die alleen nooit in het gele huis mag komen.
Bij de verhuizing namen we onze kat Boreas mee en omdat hij zich eenzaam voelde sinds zijn geliefde broer Tobias was overleden, namen we een schattig Zweeds kittentje voor hem erbij. Godis, een snoepje, een hele lieve kat. Boreas en Godis hielden veel van elkaar, maar helaas overleed Boreas al na anderhalf jaar.
Na twee jaar was het rode huis klaar. De volgende twee jaar woonden we ‘s zomers in het gele huis, omdat dat zo sfeervol was en ‘s winters in het rode, omdat dat voor permanente bewoning praktischer was. Maar Godis wilde in de winter niet mee, hij voelde zich thuis in “zijn” gele huis.
Uiteindelijk vonden wij het toch handiger om permanent in het rode huis te gaan wonen en het gele huis volledig als gastenhuis in te richten. Toen hebben we met veel moeite Godis over kunnen halen om ook bij ons in het rode huis te komen wonen. Inmiddels had hij zich natuurlijk al beide tuinen eigengemaakt. Twee jaar woonde Godis bij ons in het rode huis, maar we zagen dat hij nog vaak in de tuin van het gele huis liep en af en toe was hij ook daar binnen, via zijn kattenluikje.
Toen besloten we een hondje erbij te nemen. Vroeger in Nederland hadden we honden en katten tegelijk gehad en dat was altijd goed gegaan. Daar rekenden we nu ook op. We kozen een pup van een lief ras, een blonde kruising labrador.
Toen de kleine Chubby kwam, 8 weken oud, was Godis not amused. Eigenlijk behoorlijk boos. We hoopten dat het met veel geduld wel zou wennen. Waar we niet op gerekend hadden, was dat labrador puppy’s ontzettend hard groeien. Met 8 weken was Chubby zelfs al iets groter dan Godis en dat werd natuurlijk rap erger. Tot op een kwade dag onze lieve Godis Chubby aanviel. Dat hadden we nooit van hem verwacht. We konden hem nog net bij zijn lurven pakken en voorkomen dat hij de pup in zijn gezicht greep.
We gaven het op. Sinds Chubby er was kwam Godis al nauwelijks meer binnen, alleen om te eten. Hij bleef buiten. Dus zijn we hem maar weer zijn eten in het gele huis gaan geven.
Inmiddels woont Godis heel tevreden in “zijn” gele huis en hij vindt alle gasten aardig en gezellig.
Chubby is onze grote lieve hond geworden, die alleen nooit in het gele huis mag komen.
