Bomen
Uitgestrekte bossen zijn in Zweden overal. Maar is dat ook natuur? Ja en nee.
Wat eerst opvalt is dat vrijwel alle bomen jong zijn. Echt oude bomen zijn alleen nog in stadsparken te vinden of soms op een wei bij een boerderij.
De meeste bossen zijn hier particulier eigendom. Ook al heerst hier het allemansrätt en mag iedereen dus overal wandelen, de boseigenaar bepaalt hoe het eruitziet.
De meeste bossen zijn dus houtplantages, bedoeld om hout op te leveren. Liefst rechte stammen, want die brengen het meest op.
Als na zo’n tachtig jaar het bos “rijp” is voor de kap, dan komen er gigantische machines en in drie dagen tijd is zo’n heel bos weg. Inclusief de hele natuur daarin.
Het jaar daarop worden er weer nieuwe boompjes ingeplant en warempel, na een aantal jaren herstelt de natuur zich, om die aangeplante boompjes heen, en ziet het er toch weer aardig uit, voor mens en dier.
Helaas, na opnieuw enige jaren, komt de boseigenaar met een motorzaag alle boompjes en struiken tussen zijn aanplant wegzagen zodat er een stijve plantage van levende palen ontstaat.
Waar dan na enige jaren toch weer de mooiste mossen in gaan groeien.
Soms, om de een of andere reden, doet een boseigenaar niets aan zijn bos en groeit het uit tot een prachtig natuurgebied. Als je zo’n bos ontdekt ben je blij, je gaat er vaker naartoe om te wandelen, je gaat van dat bos houden. Maar dan opeens hangen er plastic linten rond de bomen en weet je wat er gaat gebeuren. Nog even en het hele schitterende bos is weg en liggen er alleen nog stapels gestripte stammen langs de weg. Les: ga nooit van een Zweeds bos houden, tenzij het een natuurreservaat is.
En ja, gelukkig zijn er hier en daar ook echte natuurreservaten.
Daar staat de natuur voorop. Daar mag de natuur haar gang gaan. En daar mag langzaam maar zeker weer een oerbos ontstaan.
Kromme bomen zijn ook mooi.
Dode bomen mogen blijven liggen en bieden onderdak aan talloze kleine diertjes.
Alleen op de wandelpaden wordt een boom die de weg verspert doorgezaagd.
Of niet, dan moet je eroverheen klauteren of er omheen lopen.
Er is gelukkig ook nog een derde mogelijkheid. Langs de meren laten boseigenaren vaak wel een randje bos staan. Dan ligt daar soms een bootje, of er is een barbecueplaatsje, het is duidelijk de bedoeling dat je hier toch even van de natuur mag genieten.
En in de maand mei staan langs alle wegen en in alle tuinen eerst al die kersenbomen en dan al die appelbomen in bloei. Een prachtig gezicht!
